Workshop
In de workshop van Kindvriendelijke Wijk Bushiri gaf ik kinderen de opdracht om hun ideale buurt te bouwen. Vanuit hun eigen ervaringen en behoeften maakten ze maquettes die meer vertelden dan duizend woorden. Wat ik toen zag, raakte me diep: hun creativiteit bracht hun wensen zó helder in beeld dat je de noodzaak bijna kon voelen.
Er deden kinderen mee in alle diversiteit: een jongen in een rolstoel, kinderen met het syndroom van Down, jongeren met autistische kenmerken die ik extra begeleiding gaf, en anderen zonder beperking. Iedereen deed mee.
Hun verschillende achtergronden en uitdagingen kwamen terug in wat ze ontwierpen.
Een jongen ontwierp een dagopvang. Hij vertelde hoe het is om na school alleen thuis te zijn, omdat beide ouders tot laat werken. Soms is er maar één ouder, die nóg harder moet werken om de rekeningen te betalen. In zijn maquette was er altijd iemand in de buurt die voor hen kon zorgen, waar ze konden spelen, huiswerk maken en zich veilig voelen. Hij zei: “Dan hoef ik niet de hele dag opgesloten te blijven. En als ik bang ben, kan ik hierheen.”
Een ander groepje maakte een groenhuis. Daar konden kinderen na school met planten werken, zien hoe dingen groeien en misschien zelfs fruit oogsten. Hun gedachte was eenvoudig maar krachtig: als we zelf voedsel verbouwen, hoeven ouders minder te werken en kunnen ze vaker thuis zijn.
Een meisje bouwde een apotheek. Ze dacht aan families die geen geld hebben om medicijnen te kopen. In haar droom kon je ’s avonds of ’s nachts gewoon bij de buren aankloppen als je iets nodig had om beter te worden.
Er was ook een idee voor een fiets hok. Het verhaal erachter brak mijn hart: een jongen wilde dat alle fietsen veilig op slot konden, omdat zijn eigen vader de fiets van een vriend had gestolen om geld te verdienen. Hij voelde zich er vreselijk over, maar zei ook: “Ik begrijp mijn vader.” Dat ene zinnetje zei alles over hoe armoede relaties en vertrouwen kan aantasten.
Deze maquettes lieten niet alleen dromen zien, maar ook rauwe, dagelijkse realiteit. Dit was voor mij een echte wow-factor: kinderen konden met hun handen maken wat ze in woorden misschien niet durfden uit te spreken.
Koppeling met theorie
👀 Participatieve observatie – aanwezig zijn in de leefwereld van de doelgroep en meedoen.
💪 Empowerment-theorie – kinderen zelf laten ontwerpen en beslissen.
🌍 Sociale inclusie & community building – iedereen doet mee, ongeacht beperking of achtergrond.
🔺 Behoeftenmodel van Maslow – basisbehoeften zoals veiligheid, zorg, voedsel en verbondenheid als fundament.
